مذاکره صنعتی

مذاکره، همانطور که آنرا تعریف نمودیم- “دستیابی به یک برنامه توام خرید و فروش است”- که معمولاً در شرایطی از قبیل آنچه که در ذیل می آید بکار گرفته می شود. حالاتی که فرض می کنیم مقادیر عظیمی از پول در معامله وجود دارد:

— به هنگام خرید تجهیزاتی که منحصر بفرد و یا پیچیده اند و پیش از این هم خریداری نشده اند واطلاعات کمی در مورد مخارج و هزینه های آنها موجود است.

— خط نقل و انتقال در یک کارخانه خود کار تهیه مواد غذائی مثال خوبی است. قبل از اینکه خرید قطعی صورت پذیرد، بحثهای فنی از قبیل جزئیات ساختمان، نحوه عمل و هزینه هائی از قبیل نصب لازم و ضروری اند.

— هنگامیکه قیمتها بوسیله گمرک، قوانین تجارت عادلانه و یا تبانی فروشندگان تثبیت شده باشد. اگر فروشندگان زیادی در یک رشته فعالیت نمایند، معمولاً تاکتیکهای خوب مذاکره در کسب  امتیاز تولید کننده ای که برای فروش مشتاق است موثر واقع می گردد.

— هنگامیکه فروشندگان اندکی وجود دارند و یا تنها یک فروشنده در این رشته فعالیت می کند اما محصول مورد نظر در کارخانه خریدار قابل ساخت است و یا می توان آنرا از خارج خریداری نمود و یا برای آن جانشین آماده ای در نظر گرفت.

— هنگامیکه عده ای از فروشندگان در مورد یک قلم کالا پیشنهاد مناقصه داده اند اما هیچیک از آنها کاملاً جلب رضایت نمی کند. بدین معنی که هیچ یک از پیشنهادات، نیازمندیهای خریدار را از نقطه نظر قیمت، شرایط، نحوه تحویل و یا مشخصات برطرف نمی سازد. در چنین شرایطی، خریدار پیش از اقدام بهمذاکره باید مطمئن گردد که در قبال شرایطی که وی ابتداً در مقابل فروشندگان نهاده است هیچکدام از پیشنهادات او را ارضاء نمی کنند.

اگر یک فروشنده را وادار نمائیم تا پیشنهاد قیمت بدهد، و این مظنه را صرفاً بخاطر این که وی را در موقعیت نامناسبی از معامله و چانه زنی گرفتار نمائیم بگیریم، این عمل ما بسیار ضد اخلاقی خواهد بود.

—  هنگامیکه قرارداد موجود در حال تغییرات بوده و میزان پولی که در جریان است از عهده تضمین کار بر می آید. برای مثال تغییرات عمده در اقلامی با مقادیر زیاد، مباحثی جالب برای مذاکره می باشد.

 معمولاً اساسی ترین موانع پیشنهادات خرید و مناقصه بصورت زیر فهرست می شوند:

— هنگامیکه پیشنهاد مناقصه دقیقاً با مشخصات محصول مطابقت ننماید، بدین معنی که فروشنده برنده مناقصه مسکن است محصولی ارائه نماید که با مشخصات تطبیق کند اما همیشه آنچه خریدار انتظار دارد را نتواند تهیه نماید.

 غالباً برنده مناقصه طرفی است که بخاطر کاهش قیمت از کیفیت می کاهد. کیفیت ارائه شده بوسیله این تولید کننده قابل رقابت نبوده و از سوی بازار تاثیر می پذیرد. در این صورت خریدار با جنس نامرغوب روبرو می شود که از آنچه که انتظارش می رفته است، سریعتر فرسوده شده از بین می رود.

— در صنایعی از قبیل صنایع هواپیما و کشتی سازی که اساساً بر سفارشات دولتی استوارند، کافی است ارائه کننده مناقصه تمام و یا قسمت اعظمی از نیازهای دولتی را در اختیار داشته باشد تا بتواند دیگر رقبا را از میدان بیرون کند. او در چنین حالتی عملاً قادر خواهد بود تا سقف قیمتها را به خواست خود افزایش دهد.

بسیاری از اقتصاددانان بر این عقیده اند که وقتی یک صنعت تحت سلطه دو یا سه تولیدکننده قرار گرفت، حتی بدون اینکه بین آنها توافق و تبانی صورت گرفته باشد، نتیجه اش ساختار انحصاری قیمت خواهد بود. تولیدکنندگان در چنین حالتی طریقه قیمت گذاری منطقی را دنبال می کنند و الگوی دنباله روی از رهبر اشاعه می یابد. در این چنین موقعیتی مناقصه به صورت آگهی جزو نتایج رقابت نیست.

هرگز هدف و طبیعت مذاکره بطور کامل درک نگردیده است. حتی برخی مدیران، خرید مذاکره ای را در سطحی هم طراز یا چانه زدن قرار می دهند. سالها پیش، حتی برخی از آنها از این هم پا را فراتر نهاده و بحث بر سر قیمت با فروشنده را غیر اخلاقی و مبتذل می پنداشتند.

خریداران جهت بهینه سازی موقعیت خود در هر نوع خرید، از طریق مذاکرهگامهای موثری بر می دارند. اما آنها بدون مذاکره، همه نوع پیشنهادی را صرفاً پذیرا هستند.

یکی از اجزاء اصلی سیستم اقتصاد آزاد، وجود رقابت شدید در قیمتها است. اجتناب از تلاش برای رسیدن به قیمتهای بهتر در طول مذاکره مانند این است که فرض کنیم پیشنهادی کاملاً مناسب و درست بوده و برای کلیه موارد بهترین قیمت می باشد.

بیشترین انتقادی که نسبت به مذاکره ابراز می گردد. مستقیماً به روشهائی که بکار گرفته می شوند بر می گردد. اما در محدوده قوانین و اخلاق تجارت سالم، خریداران بخاطر موقعیت خود شدیداً بدنبال بهترین قیمت هستند، یعنی قیمتی که کمترین مخارج و هزینه ها را در برداشته و برای تشکیلات آنها بهترین شرایط را فراهم نماید.

روش ها و تکنیک های وصول مطالبات و معوقات

 بازاریابی بانک ها, بازاریابی بیمه, دوره های آموزشی مذاکره, مدرس زبان بدن, مذاکره, مذاکره تجاری, وصول مطالبات و معوقات

علی خویه ۰۹۱۲۲۹۹۱۶۰۸ روش ها و تکنیک های وصول مطالبات و معوقات

عوامل موفقیت در مذاکرات تجاری بین الملل

فرآیند مذاکره تجاری، مهمترین عامل در پیش بینی موفقیت یا شکست در مذاکرات تجاری محسوب می شود  همچنین فرآیند مذاکره در فرهنگ های مختلف متفاوت است و تجار سایر کشورها باید این تفاوت ها را درک کرده تا بتوانند در جریان مذاکرات بین المللی خود پیروز گردند. اگر شرکای بین المللی در سطح جهان قصد دارند با یکدیگر به نحوی مؤثرتر مذاکره کنند و روابط بلند مدتشان را توسعه دهند لازم است در خصوص رفتارهای مذاکره و فرهنگ هایشان از دانش کافی برخوردار باشند و برای افزایش رابطه تجاری بین المللی خود نیاز به درک سبک مذاکره، رفتار و فرهنگ یکدیگر دارند. مشکل اصلی شکست بسیاری از کشورها عدم آشنایی به سبک و فرهنگ مذاکره کشور مقابل است.
با توجه به عواملی که شناسایی شده نشان می دهد که تنها تجربه تجارت با یک کشور نمی تواند عامل موفقیت تجارت در سطح خارجی باشد و باید دانش در ارتباط با شیوه مذاکره، آداب و رسوم کشور مقابل، سبک و رفتار مذاکره و بالاخص فرهنگ آن کشور را بررسی کرده تا بتواند در جریان مذاکرات تجاری خود با آن کشور موفق شود. و همچنین انجام تجارت با یک کشور آسان نیست بلکه نیازمند شناخت سبک مذاکره تجاری با آن کشور است. متغیرهایی که در سبک مذاکره تجاری برای تجارت با کشورها در نظر گرفته می شود شامل مسائل فرهنگی، آداب تجارت، تسلط به زبان، سیاست، تاریخ آن کشور، استراتژی مذاکرات، تبلیغات و تدارکات هستند، این موارد می توانند فاکتورهای موفقیت در روابط تجاری با یک کشور باشد.
و در نهایت اینکه عوامل موفقیت در مذاکرات تجاری بین الملل را شناسایی کرده که از طریق آن بازرگانان سایر کشورها بتوانند ارتباطات موثرتر و موفق تری را برای ارتقاء سطح مبادلات با بازرگانان سایر کشورها داشته باشند.

استراتژی ها و تاکتیکهای مذاکره تجاری بین المللی

رابطه ای که طی فرآیند مذاکره میان طرفین توسعه جوی شکل می گیرد که در کل، به اهمیت اساسی این فرآیند مربوط می شود. فرآیند و جو، در هر مرحله از طریق تعاملاتی بر یکدیگر اثر می گذارند. فرآیند مذاکرات تجاری بین المللی، سه بعد دارد. علاوه بر سه مرحله، ابعاد فرهنگی و استراتژیک نیز به آن اضافه می شود. این دو بعد در هر سه مرحله از فرآیند حضور دارند. با این حال، می توانند نقش های متفاوتی در مراحل گوناگون ایفا کنند.
استراتژی ها و تاکتیکهای مذاکره تجاری بین المللی: یک استراتژی، طرح یا روش دقیق است که مخصوص دستیابی به یک هدف می باشد؛ در حالی که به آن هدف دست یابد. هر دو ضروری اند؛ اما باید تمایز روشنی میان آنها قائل شد. استراتژی، یک راهنمای کلی است و مسیری را که ما باید از نیازها و آرزوهایمان تا به اهدافمان طی کنیم نشان می دهد. از طرف دیگر، تاکتیک ها که همیشه پیرو استراتژیها هستند به وسیله خط های بتنی و مستحکم عمل، آنها را به هم می چسبانند. اگر استراتژی، تفکر است آنگاه تاکتیک ها، فرمول بندی و صورت بندی آن هستند. جهت تاکتیک ها نبایید مستقیما به سوی اهداف اما باید به سوی استراتژی باشد. بنابراین مارتین و همکاران دریافتند واضح و روشن بودن استراتژی مذاکره مهم ترین عامل برای موفقیت در روابط تجاری بین المللی است.
یک مذاکره میان فرهنگی موفق نیازمند درکی از دیگران و نیز استفاده از این درک برای دریافتن خواسته های هر طرف از این مذاکره کنندگان می باشد. خبرگان موزه بین المللی، سبک ملی مذاکره طرف مقابل را می فهمند و از هنجارها و اعتقادات فرهنگی ایشان آگاهند.
عوامل موفقیت در مذاکرات تجاری در سطح بین الملل: دانسیو عوامل موفقیت تعدادی کشور را در مذاکرات تجاری بین المللی موارد زیر عنوان کرد: ظرفیت برنامه ریزی و آمادگی، پافشاری و قصد کار، اعتماد و احترام، قضاوت و درک، دانش محصول، توانایی گوش دادن، ادراک و ظرفیت بهره گیری از قدرت، رقابت، صداقت و... .

چارچوب مذاکرات تجاری بین المللی

چارچوب مذاکرات تجاری بین المللی. یک چارچوب کلی برای مذاکره تجاری، سه گروه از متغیرها را دارا می باشد: عوامل پیشینه، فرآیند و جو.

• عوامل پیشینه: این گروه از متغیرها به عنوان پیشینه ای برای فرآیند کار می کنند و بر روی فرآیند مذاکره و جو تأثیر می گذارند. اهداف، محیط، موقعیت بازار طرفین، طرف سوم و مذاکره کننده ها این عوامل را تشکیل می دهند.
• جو و فرآیند: در تعاریف ارائه شده از مذاکره، آن به عنوان یک فرآیند تعریف شده است. این حقیقت که ما آن را به عنوان یک فرآیند در نظر می گیریم یک ویژگی مهم این تعریف است؛ زیرا یک فرآیند دلالت بر این دارد که آن یک واقعه و اتفاق نیست. به عبارت دیگر یک فرآیند بر این امر دلالت دارد که:

مذاکره در طی مراحل گوناگونی ادامه خواهد یافت که می توانند بارها و بارها تکرار شوند.
ممکن است نقطه آغازی داشته باشد و نقطه پایانی که همان جای تکمیل فرآیند است.

مذاکره تجاری بین المللی

مذاکره تجاری بین المللی. مذاکره تجاری بین المللی به عنوان تعامل عمدی یک یا چند واحد اجتماعی تعریف شده است. منشا تفاوت کشورها تلاش برای تعریف دوباره وابستگی متقابلشان در یک موضوع تجاری است. فرهنگ یک متغیر مهم تأثیر گذار بر مذاکرات تجاری بین المللی است. بخشی از تفکر جدید این است که در توافقنامه ها و انجام تجارت بین المللی با مردم سایر کشورها، فرهنگ های جدید درک شوند. این یک چالش است که از طریق مذاکرات تجاری بین المللی به کار گرفته شده است و همچنین یک فرآیند پیچیده است که خطر سوء تفاهمات را زمان انجام تجارت با کشی از یک فرهنگ دیگر، افزایش می دهد. مفهوم مذاکرات در سطح بین المللی با تفاوت بین فرهنگ های مختلف روبرو است. نگرش بلند مدت نسبت به ارتباطات، قرار دادن قدرت، تفاوت های احساسی، اجتناب از نااطمینانی ها میان طرفین مذاکره وجود دارد. این و دیگر تفاوت در ابعاد میان فرهنگی می تواند فرآیند مذاکرات بین نمایندگان از فرهنگ های مختلف را تحت تاثیر قرار میدهد. ممکن است درک از نمادها یا اقدامات مختلف متفاوت باشد. تأثیر استراتژی مذاکرات برای نتایج نهایی مهم هستند، بنابراین در مرحله آماده سازی مذاکرات لازم است که ابعاد فرهنگی از طرف دیگر بررسی شود. مشاهده شده که تیم های مذاکره کننده در طول مذاکرات با فرهنگ های دیگر نیاز به تطبیق و سازگاری دارند. بنابراین، آشنا شدن با دیگر ابعاد فرهنگی نه تنها ضروری است، بلکه با وجود این تفاوت ها ممکن است مشکلاتی را در برقراری ارتباط به وجود آورد.
جهانی شدن عملیات تجاری، اهمیت مذاکرات تجاری بین المللی را افزایش داده است. به همین دلیل مدیران تجاری و مذاکره کنندگان باید از توانمندی ها و دانش عمیقی برخوردار باشند تا بتوانند با مردمی از جوامع و فرهنگ های کاملا متفاوت مذاکره نمایند.
تلاش مدیران بین المللی در مذاکرات برای یک راه حل مناسبی است: تا بتوانند تعارض را به حداقل برسانند و سود را حداکثر سازند. در مذاکرات تجاری بین الملل، تفاوتهای فرهنگی بین مذاکره کنندگان از کشورهای مختلف اجتناب پذیر هستند. ارزشهای فرهنگی می تواند مذاکرات تجاری بین المللی را در راههای غیر منتظره و با اهمیت از اولین به آخرین مرحله از یک مذاکره تأثیر گذارد. ارزشهای متنوع شرکا منجر به استفاده از روش های مختلف در فرآیند مذاکره و نتایج مورد انتظار می شود. موفقیت مذاکرات تجاری بین المللی تضمین کننده توسط نکات عملی مذاکرات نیست. در واقع، این برای مذاکره کنندگانی مفیدتر است اگر بتوانند مهم ترین عوامل موفقیت مذاکرات تجاری بین المللی در یک فرهنگ خاص را شناسایی کنند. مارتین وهمکاران دریافتند که استراتژی مذاکره ی واضح و روشن یک ازمهم ترین فاکتورهای موفقیت در روابط تجاری بین المللی است. مذاکرات با مذاکره کنندگان از فرهنگ های مختلف نیازمند درک و سازگاری با این تفاوت ها است. روشهای ویژه برای فرهنگ های خاص ممکن است نیاز باشد. یک مذاکرات تجاری بین المللی در فرهنگ های یک کشور، نیازمند یک تاکید منحصر به فرد از فرهنگ های دیگر برای دست یابی به نتایج مثبت در مذاکرات هستند.
 

 
تفاوت های فرهنگی مذاکره کننده در مذاکرات تجاری بین المللی، نرمال هستند. حداقل، مولفه های فرهنگ که بر مذاکرات تأثیر می گذارند با توجه به ارتباط و سبک های مذاکره ای به این صورت هستند: رفتار، نگرش ها، هنجارهای فرهنگی و ارزش ها.
محققان اظهار می کنند که مذاکره کننده های بین المللی با انتظارات از منفعت های فوری مذاکره ممکن است متوجه مزیت ها و پاداش ها در ارتباطات طولانی مدت نباشند. علاوه بر این، آنها فرض می کنند که تبادلات متقابل شامل مولفه های مهم مانند ریسک ها و اعتماد می شوند. و «اگر مذاکره کننده ها مشتاق به پذیرفتن برخی از هزینه های موقتی و کوتاه مدت و عدم اطمینان باشند الگوهای تبادلات متقابل ایجاد خواهند شد».
پل زدن فرهنگی طرفین مذاکره طی مذاکرات بین المللی در کاهش اختلالات فرهنگی و انجام مذاکرات کارآمد لازم می باشد. اگر مذاکره کننده ای احساس تهدید کند، پل فرهنگی ساخته نمی شود. بنابراین مذاکره کننده هایی که می خواهند پل فرهنگی داشته باشند باید بر اجتناب از ضعیف کردن حس امنیت رقبا تمرکز کنند، زیرا این امر اغلب در مذاکره های تجاری بین المللی رخ می دهد.
اثرات فرهنگ در مذاکرات تجاری بین المللی. سوء تفاهمات مختلف در مذاکرات ممکن است میان همان فرهنگ های طرفین مذاکره باشد بنابراین، در مورد مذاکره بین فرهنگ های مختلف لازم است عناصر اساسی ناسازگاری میان طرفین مذاکره را بدانید. در تجاریت بین المللی، ارتباطات می تواند در سیلی از نمادها در فرهنگ های مختلف رخ دهد. بنابراین فرآیند مذاکره بدون ارتباطات غیرممکن است، به همین دلیل تأثیر فرهنگ در مذاکرات تجاری بین المللی مهم و با اهمیت است. فرهنگ یک متغیر مهم تأثیرگذار در مذاکرات تجاری است. ارزشها و هنجارهایی که شال فرهنگ می شوند، می توانند بر مذاکرات قوی تر و ضعف تر اثر گذارند.
لیو و همکاران استدلال می کنند که فرهنگ پاسخگویی برای اعضای گروه هایی است که بتوانند رویکرد روابط در مذاکرات تجاری و پس از آن را تعیین کنند، اما به احتمال زیاد، بر نتایج مذاکرات تأثیر می گذارد. مذاکره فرهنگی یک فرآینده پیچیده از تعامل بین دو یا چند شرکت یا ترکیبی از انواع ملت هاست که به دنبال تعریفی از وابستگی متقابل خود هستند.
رائو و اسمیت اشاره به تاکتیک های مذاکره کنندگانی دارند که توسط چندین عامل کلیدی مانند: اعتماد مذاکره کنندگان، داشتن گزینه های جایگزین، پس زمینه تعارض، زمان در دسترس، پایداری اجتماعی، اخلاق، آداب، وابستگی سیاسی و فاصله فرهنگی تحت تأثیر قرار می گیرند. نویسندگان دیگر بیان می کنند که تیم های مذاکره کننده ملی با ابراز کردن سبک و رفتار مذاکراتی منجر به شکل هایی از سیاست، مذهب، تاریخ و جغرافیا می شوند.
بین طرفهای مذاکره، به دلیل تفاوت در ادراک، سبک های رفتاری، مزیت و اهداف معامله و خطر شکست که برای هر کشوری با رفتارهای فرصت طلبانه ابتکارات شخصی وجود دارد، اغلب تعارض ایجاد می شود. در یک مذاکره فرهنگی تفاوت در فرهنگ، کثرت قانونی، عوامل پولی، تنوع ایدئولوژیک و بیش تر از همه تمایز عدم اطمینان در مذاکرات تجاری بین المللی دیده می شود.
فرهنگ و انتظارات بین فرهنگ ها بر تمام معاملات تجاری تأثیر می گذارد، و فرهنگ نیز عامل پوشش دهنده اخلاق تجاری است. هنگامی که مذاکرات در سطح بین المللی است، سازماندهی و جمع آوری اطلاعات به تنهایی برای طرف دیگر مذاکره کننده اهمیت ندارد، اما در چارچوب مذاکرات است. ممکن است اثر تغییرات حقوقی، فرآیندهای سیاسی و بسیاری دیگر از عوامل در یک موقعیت چانه زنی خاص بر مذاکره کنندگان تأثیر گذارد. در بعضی فرهنگ ها، چانه زنی قابل قبول و حتی لازم است. دیگر فرهنگ ها، چانه زنی ممکن است خشن در نظر گرفته شود یا حتی مورد توهین قرار گیرد.

عوامل کلی مذاکرات تجاری

عوامل کلی که در مذاکرات تجاری باید در نظر گرفته شوند عبارت اند از:

• عوامل مربوط به سازمان و محیط خارجی: مانند تأثیر عوامل سیاسی/قانونی در طرفین مذاکره و فرهنگ سازمانی از جمله فرآیندهای تصمیم گیری، عوامل فرهنگی، مانند ابعاد و چارچوب ارتباطات.
• ویژگی مذاکره کنندگان: مانند ویژگی جمعیت شناختی، عوامل شخصیتی، اثربخشی در ارتباطات-درک زبان و سبک های ارتباطی.
• عوامل مرتبط با مذاکره: هنجارهای مذاکره مانند اهداف مذاکره، متغیرهای مذاکره مانند کار مرتبط (مانند استراتژی چانه زنی و اجبار) و کار غیر مرتبط (مانند وضعیت تمایز).

فرهنگ مذاکره

فرهنگ. «فرهنگ، برنامه ریزی جمعی ذهنی است که اعضای یک دسته را از افراد دسته ی دیگر متمایز می کند». مطابق با کینگ، «هدف ایالات یک کشور به طور پایدار ساخت، تعریف و کنترل فرهنگ های ملی در مرزهای تعریف شده ی سیاسی ایالت می باشد». با این حال، فرهنگ های ملی به طور پیوسته توسط جریان های جهانی فرهنگی، از دیگر فرهنگ های ملی خارجی« و از زیر فرهنگ های حرفه ای که به طور فزاینده ای مستقل و یکسان هستند، که در کل ارزش ها و ریشه هایشان در موسسه های حاصل از شکل گیری های اجتماعی کاپیتالیست و فعالیت هایی که در طول مرزهای ملی عمل می کنند جای دارند، تحت تأثیر قرار می گیرند و تغییر می کنند».
فرهنگ، اغلب اثر غیرمستقیمی بر نتیجه و خروجی مذاکره دارد. از آن جهت لفظِ غیرمستقیم مورد استفاده قرار گرفت که دو گروه از متغیرهای میانجی یعنی جنبه های موقعیتی مذاکره و ویژگی های مذاکره کنندگان به فرهنگ کمک می کنند که این اثر را بگذارد. این دو گروه از عوامل به نوبه خود، فرآیند مذاکره را تحت تأثیر قرار می دهند که در نهایت خروجی و نتیجه را تعیین می کند.
از آنجا که مذاکره، شکلی از یک تعامل اجتماعی است و فرهنگ، راههایی را برای اداره کردن مشکلات این تعامل اجتماعی را فراهم می آورد منطقی است انتظار داشته باشیم که فرهنگ بر مذاکره اثری خواهد داشت.
پیشینه های فرهنگی نه تنها بر روی اعمال مذاکره کننده ها، بلکه بر ارزش های آنها نیز اثر می گذارند. همگی مذاکره کننده ها به طور ناخودآگاه ارزش هایی را که عمیقاً در آنها ریشه دارند با خود به شرایط مذاکره می آوردند. یک مذاکره کننده با صلاحیت باید قادر باشد نقاط قوت خود را استادانه بسازد، آن دسته از هنجارهای فرهنگی و ویژگی های اخلاقی کشورهای دیگر را که نسبت به ویژگی های خودشان متفاوت است درک کند و از تفاوت ها در سبکهای مذاکره حریفان خود آگاه شود. با این حال، ممکن است یک نفر از این هنجارهای فرهنگی برای برد مقابل حریفش استفاده نکند. مذاکره کننده ها باید به روش هایی که حریفان از آنها استفاده می کنند احترام بگذارند؛ اما ضروری نیست که خود را با آنها وفق داده و بر طبق روشهای آنان، مذاکره را منعقد نماید.
دانشی که یک مذاکره کننده از فرهنگ طرف مقابل خود پیدا می نماید به وی کمک خواهد کرد تا بهتر ارتباط برقرار نماید، درک کند، برنامه ریزی کرده و اتفاقات را پیش بینی کند. این امر مستلزم مطالعه تاریخ، آداب و سنن آن کشور می باشد.
مذاکره. مذاکره یک فعالیت پایه ای بشری است، نه اینکه فقط مرتبط با فعالیت تجاری باشد. مذاکره فرآیندی است که شامل همسران، فرزندان، والدین، کارفرمایان، کارمندان، خریداران و فروشندگان، انجمن های تجاری، و هر کس دیگری در ارتباطات مدیریتی و در رسیدن به اهداف مورد درخواست می باشد. بنابراین مذاکرات تجاری محدود به یک کشور داخلی نمی باشد و به محیط بین المللی نیز گسترش می یابد. بنابراین امروزه یافتن سازمانی که برخی از تجارت های بین المللی، حال چه مستقیم یا غیرمستقیم، را انجام نمی دهد دشوار می باشد. بر خلاف این موضوع، مطالب مربوط به مذاکرات تجاری بین المللی محدود می باشد.
نویسندگان دیگر، مذاکره را به عنوان «فرآیندی بین افراد که برخی از منافع مشترکشان را به اشتراک گذاشته اند، و در مقابل افرادی برای رسیدن به نتایج موفق ایستادگی می کنند. هدف مذاکره رسیدن به نقطه ای است که هر دو طرف با وجود منافع متضاد، در چارچوب قیود و امکانات خود به نتیجه بهینه دست یابد.

فرآیند مذاکره تجاری

جان دولان می گوید: «مذاکره عبارت است از تلاش دوش به دوش با طرف مقابل برای دستیابی به نتایج سودمند و قانع کننده برای طرفین.» مذاکره به روش های بسیاری تعریف شده است؛ اما همانطور که مشاهده شد اکثر این تعاریف اجزای مشابهی را در بر گرفته اند.
فرآیند مذاکره. فرآیند مذاکره که به عنوان تصمیم گیری جمعی تعریف شده است و می تواند بوسیله دو تلاش اساسی توصیف گردد. خلق و ادّعای ارزش. خلق ارزش، فرآیند افزایش دادن ارزش موضوع مورد مذاکره از طریق تجارت یا تنظیم مجدد و شکل بخشیدن به آن را توصیف می نماید؛ ادعای ارزش نیز به معنای تلاشی است تا هر چه بیشتر این ارزش را امکانپذیر کند. جریان موثر فراینده مذاکره می تواند تعیین کننده موفقیت یک مذاکره باشد.
 
فرآیند مذاکره شامل سه مرحله است:
1) مرحله پیش از مذاکره، که شامل آماده سازی و برنامه ریزی است و مهم ترین مرحله در مذاکرات است، تأکید این مرحله بر آشنایی هر یک از طرفین، شناخت مسائل و آماده سازی برای فرآیند مذاکره است.
مرحله2 مذاکره رسمی که شامل مبادله اطلاعات کاری، متقاعد سازی، واگذاری و توافق است.
3)مرحله پس از مذاکره که شامل پیاده سازی و دوره های جدیدی از مذاکرات است.
 
مذاکره تجاری. مذاکره که در آن دو یا بیش از دو گروه عمدا در تلاشی برای تعیین کردن شرایط وابستگی های متقابلشان تعامل می کنند برای رسیدن به هماهنگی در مبادلات موجود در بازارهای تجاری، مکانیزمی مهم به حساب می آید.
مذاکره تجاری در واقع فرآیندی داوطلبانه است و طرفین می توانند در هر زمانی از آن دست بکشند. «وقتی دو فرد با هم ملاقات می کنند، این یک برخورد بین فرهنگی است زیرا آنها هر دو روش های متفاوتی برای درک، کشف و خلق واقعیت دارند. بنابراین تمام مذاکرات بین فرهنگی هستند. علاوه بر این وقتی مذاکرات تجاری بین المللی بی نتیجه می مانند، «اغلب شکست به سوء تفاهم فرهنگی نسبت داده می شود». به این منظور، هر چند تفاوت های فرهنگی بین مذاکره کننده های تجاری بیشتر باشد، امکان سوء تفاهمات هم بیشتر می شود.

انجام مذاکره تجاری

فرآیند مذاکره، مهمترین عامل در پیش بینی موفقیت یا شکست  در مذاکرات تجاری محسوب می شود، همچنین فرآیند مذاکره در فرهنگ های مختلف متفاوت است و تجار سایر کشورها باید این تفاوت ها را درک کرده تا بتوانند در جریان مذاکرات بین المللی خود پیروز گردند. هنگامی که مذاکرات بین تجار دو کشور با سابقه فرهنگی متفاوت صورت گرفت، عدم توجه به این تفاوت ها می تواند در فرآیند مذاکرات به عنوان مانعی برای موفقیت در مذاکرات تجاری اثر گذارد. جریان موثر فرآیند مذاکره می تواند تعیین کننده موفقیت یک مذاکره باشد. ارزش ها و هنجارهایی که شامل فرهنگ هستند، می تواند در مذاکره قوی تر یا ضعیف تر تأثیر بگذارد هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل موفقیت در فرآیند مذاکره تجاری بین المللی با بازرگانان سایر کشورها می باشد. دانش در خصوص عواملی که می تواند بر موفقیت یا شکست شرکت هایی که وارد مذاکرات تجاری بین المللی با یکدیگر می شوند، بینشی نه فقط در خصوص مذاکره به طور خاص، بلکه در خصوص چگونگی رسیدن به روابط تجاری موفق و طولانی با سایر کشورها به طور کلی ارائه می دهد. کشورها برای مذاکره با یکدیگر باید درک درستی از سبک مذاکره، فرهنگ و رفتار مذاکره داشته باشند. به همین علت این مقاله عوامل موفقیت در مذاکرات تجاری بین الملل را شناسایی کرده تا به روند موفقیت مذاکرات تجاری تاجران کمک کند. در این مطلب به بررسی فرهنگ، مذاکرات تجاری، مذاکرات تجاری، مذاکرات تجاری بین المللی، اثرات فرهنگ بر مذاکرات تجاری بین الملل، چارچوب مذاکرات تجاری بین الملل، تاکتیک ها و استراتژی های مذاکرات تجاری میان فرهنگی و عوامل موفقیت آمیز در مذاکره تجاری بین الملل پرداخته است.
 

 
انجام تجارت با یک کشور آسان نیست بلکه نیازمند شناخت سبک مذاکره تجاری با آن کشور است. متغیرهایی که در سبک مذاکره تجاری برای تجارت با کشورها در نظر گرفته می شود شامل مسائل فرهنگی، آداب تجارت، تسلط به زبان، سیاست، تاریخ آن کشور، استراتژی مذاکرات، تبلیغات و تدارکات هستند، این موارد می توانند فاکتورهای موفقیت در روابط تجاری با یک کشور باشند.
فرهنگ یک متغیر مهم تأثیر گذار بر مذاکرات تجاری بین المللی است. ارزش ها و هنجارهایی که شامل فرهنگ هستند، می تواند در مذاکره قوی تر یا ضعیف تر تأثیر بگذارد. هنگامی که مذاکرات بین تجار دو کشور با سابقه فرهنگی متفاوت صورت گرفت، عدم توجه به این تفاوت ها می تواند در فرآیند مذاکرات به عنوان مانعی برای موفقیت در مذاکرات تجاری محسوب گردد. تفاوتهای فرهنگی مذاکره کنندگان در مذاکرات تجاری بین المللی، عادی است. دست کم با در نظر گرفتن ارتباطات و سبک مذاکره، عوامل فرهنگی که مذاکرات را تحت تأثیر قرار می دهند شامل رفتارها، نگرش ها، هنجارها و ارزش های فرهنگی می باشند. به همین دلیل است که بسیاری از کشورها، پروژه های بین المللی شان را به علت دانش محدود مذاکره کنندگانشان از دست می دهند. آشنایی با شیوه های کسب و کار و فرهنگ کشورها لازم است اما شرط کافی برای موفقیت در مذاکرات تجاری نیست، و باید عوامل دیگر را که به موفقیت در مذاکرات منجر می شوند شناسایی کرد؛ دانش باید همراه با تمایل واقعی به کار با یک هدف مشترک باشد.
مذاکره موثر و موفق، وابستگی زیادی به درک رویکرد و خصوصیات طرف مذاکره کننده دارد. در مذاکره بین المللی، حتی درک کردن فرهنگ طرف مقابل وظیفه چالش برانگیزی می باشد. معمولا آن زمانی که هر دو طرف درگیر در مذاکره، با یکدیگر همکاری نمایند مذاکره ها موفق تر هستند. به عبارت دیگر زمانی که هر دو طرف، استراتژی حل مسئله را به کار می بندند شانس بیشتری برای موفقیت وجود خواهد داشت. جاده موفق شدن در مذاکره ها «آماده شدن، آماده شدن و آماده شدن» است. کارهای مقدماتی زیادی که زیردستان یا واسطه های میان فرهنگی انجام می دهند برای خروجی و نتیجه موفقیت آمیز یک مذاکره، ضروری است.